Różnice między komornikiem a przedstawicielem firmy windykacyjnej

Windykator często utożsamiany jest z komornikiem. Jest to błąd, ponieważ są to dwa, całkiem odrębne zawody. Podstawową różnicą jest fakt, że komornik jest funkcjonariuszem publicznym przy sądzie rejonowym i wszczyna egzekucję na podstawie tytułu wykonawczego opatrzonego klauzulą wykonalności. Windykator natomiast jest pracownikiem prywatnej firmy windykacyjnej i nie ma tak szerokich uprawnień jak komornik.

Przedstawiciel firmy windykacyjnej

Z jego usług korzystają wierzyciele, którym zależy na polubownym wyegzekwowaniu należności od dłużnika, bez konieczności kierowania sprawy na drogę sądową. Zadaniem przedstawiciela firmy windykacyjnej jest zmobilizowanie do spłaty należności. By to osiągnąć, systematycznie przypomina on dłużnikowi o zaległej należności i dąży do zawarcia ugody. Najczęściej odbywa się to drogą telefoniczną oraz mailową, wysyłane są również pisemne ponaglenia. Niektóre firmy praktykują również osobiste spotkania.

Należy jednak pamiętać, że przedstawicielowi firmy windykacyjnej nie przysługuje tak szeroki zakres praw jak komornikowi.

Przede wszystkim nie może on:

• nękać dłużnika zbyt częstymi telefonami, wiadomościami oraz wizytami (może to zostać uznane za stalking),
• stosować jakichkolwiek środku przymusu,
• wtargnąć do domu dłużnika,
• przeprowadzać wywiadów środowiskowych na temat dłużnika,
• zajmować majątku dłużnika ani też sporządzać jego spisu.

Komornik

Jako funkcjonariuszowi publicznemu, komornikowi przysługuje szereg praw, jak i obowiązków regulowanych ustawą. Przede wszystkim rozpoczyna on czynności na mocy orzeczenia sądowego z nadaną klauzulą wykonalności – dopiero na tej podstawie wierzyciel może złożyć wniosek o rozpoczęcie egzekucji komorniczej.

Komornik posiada znaczny szerszy zakres uprawnień, m.in. do:

• zajęcia części wynagrodzenia za pracę dłużnika, a także środków zgromadzonych przez niego na rachunku bankowym,
• wejścia do domu dłużnika (nawet siłą – w obecności policji) celem dokonania spisu majątku i jego zajęcia,
• sprzedaży ruchomości oraz nieruchomości stanowiących własność dłużnika,
• uzyskania informacji o dłużniku w banku, instytucjach państwowych, spółdzielniach mieszkaniowych i nie tylko.